Noorderrondtocht etappe 3 Uithuizen - Winsum

Om klokslag 8 uur stond Brigitte op de stoep, Eddo bracht ons naar het station en daar de trein naar Uithuizen genomen. Leuk om in de trein al meteen zoveel wandelaars te zien in al die diverse outfits!

Peter Velthuis staat ons al op te wachten en de eerste stempel gaat op de kaart en daar gaan we. Het is ijzig koud. Stom dat ik geen thermobroek heb aangedaan, dacht dat het wel mee viel. Nou nee dus. Sjaal en muts hoog tegen het gezicht en flink doorstappen om een beetje warm te worden.

Wat is het mooi.... de zon komt op achter de rietkragen die helemaal onder de sneeuw en rijp zitten. De wandelaars vormen een mooi lint waar we zonder enige cognitieve hersenactiviteit achteraan lopen. Dat levert even verwarring op als een klein groepje dat voor ons loopt even van de route afwijkt om naar toillet te gaan ;)

In Warffum een korte stop, het tempo zit er goed in dus college Nienke Velterop moet nog hard fietsen om ons te kunnen aanmoedigen. Ze heeft twee heerlijke gevulde koeken meebebracht die ons in de middag net even een boost geven als het koud wordt vanwege de harde wind.

In Warffum treffen we ook collega Annemieke Sinnema die met twee andere collega's van IMM de korte afstand loopt. Men zegt dat er 900 mensen mee doen aan deze tocht. Poeh!

Ook de middag stappen we stevig door en wandelen zonder pauze naar de finish in Winsum. Onderweg bespreken we allerlei plannen voor de fundraising van het Kilimanjaro-project: de pubquiz spreekt me meteen het meest aan en zo passeren er nog wat ideeen. Best moeilijk om te bedenken hoe je geld kunt ophalen in deze tijden dat het overal minder gaat.

We hebben er 25 km op zitten als de klok 14.10 uur wijst. Het sneeuwt inmiddels behoorlijk, dat is pittig voor de lopers die nog een flink stuk moeten wandelen. Inclusief pauze hebben wij er net geen 5 uur overgedaan. Heel mooi: 6 km per uur. Tevreden laten we onze stempelkaart zien en wat blijkt: we hebben een stempelpost gemist! Omdat we de koffie in Onderdendam hebben overgeslagen hebben we ook de stempelpost aldaar gemist..... STOM.... de medaille-uitdeler kan er niet anders van worden en geeft ons een prachtige medaille. Even zitten, oei, dan merk je dat je toch wel heeel moe bent. Dat merken we pas echt als we weer in de benen moeten om naar het station te lopen.
"Oudewijvensyndroom" zegt Brigitte, tja, maar we hebben het toch maar mooi gdaan!

Per trein weer naar huis en een van de lekkerste momenten van de dag is toch de warme douche na afloop.

Dank Brigitte en zeker ook iedereen van de organisatie en alle vrijwilligers voor de enorm gezellige tocht, wordt vervolgd!!!